Максім Багдановіч “Зімой”
Здароў, марозны, звонкі вечар!
Здароў, скрыпучы, мяккі снег!
Мяцель не вее, сціхнуў вецер,
І волен лёгкіх санак бег.
Як мары, белыя бярозы
Пад сінявой начной стаяць.
У небе зоркі ад марозу
Пахаладзеўшыя дрыжаць.
Вільготны месяц стуль на поле
Празрысты, светлы стоўп спусціў
І рызай срэбнаю раздолле
Снягоў сінеючых пакрыў.
Ўзрывайце ж іх санямі, коні!
Звіні, вясёлых бомаў медзь!
Вакол лятуць бары і гоні,
Ў грудзях пачала кроў кіпець.
Незразумелыя словы
- Мары – мечты (в тексте – привидения).
- Вільготны – влажный.
- Стуль – оттуда.
- Рыза – облачение священника (в тексте – очень красивый снежный покров).
- Бомы – звоночки.
- Бор – хвойный лес.
- Гоні – просторы, поля.
